Μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Οκτωβρίου του 1954, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και ο συνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας συναντήθηκαν στην Αθήνα τέσσερις φορές και αντάλλαξαν απόψεις για ζητήματα, που αφορούσαν την προπαρασκευή του επαναστατικού κινήματος στην Κύπρο.
Ακολούθησε η αναχώρηση του Γεωργίου Γρίβα, για την οποία γράφει ο ίδιος:
«Την 26ην Οκτωβρίου του 1954 απεχαιρέτησα την σύζυγόν μου και με εφόδια μόνον την ΠΙΣΤΙΝ, ανέλαβα το μεγαλύτερον εγχείρημα της ζωης μου, το οποίον, με την βοήθειαν του Θεού, απέδειξε τας υπέροχους αρετάς που κοσμούν τον Ελληνικόν Κυπριακόν λαόν.
Εν τω μεταξύ είχον δώσει οδηγίας δια την φόρτωσιν του εναπομείναντος υλικού και την προώθησίν του εις Κύπρον. Την αναχώρησίν μου εγνώριζον μόνον οι Γεώργιος Στράτος, ναύαρχος Σακελαρίου, Χρ. Παπαδόπουλος, συνταγματάρχης Αλεξόπουλος, Γεώργιος Γαζουλέας, όστις είχεν αναλάβει την συγκέντρωσιν, εναποθήκευσιν και φόρτωσιν όλου του υλικού εν Αθήναις, και οι αδελφοί Μίχος και Κώστας Ευσταθόπουλοι, οι οποίοι και με εβοήθησαν καθ’ όλην την περιόδον της προπαρασκευής.
Έτσι επιχείρησα το μεγάλο άλμα, κατά τινας προς ανόητον εγχείρημα, κατ’ εμέ όμως προς εκπλήρωσιν επιβεβλημένου καθήκοντος με την πίστιν ότι θα επιτύχω. Το ημερολόγιον μου το έκλεισα με αυτήν την φράσιν. «Ο Θεός βοηθός… Αναχωρώ με πίστιν και θάρρος… Θα επιτύχω»». (1)
Συνοδοί του Γεωργίου Γρίβα στο ταξίδι του προς την Κύπρο ήταν ο δικηγόρος Σωκράτης Λοϊζίδης και ο Νότης Πετροπουλέας, που θα τον βοηθούσαν στο έργο του. Οι τρεις άνδρες επιβιβάστηκαν στις 26 Οκτωβρίου στο ιστιοφόρο «Αιγαίον» στην ακτή του Πειραιά και την επόμενη μέρα αποβιβάστηκαν στη Ρόδο, όπου παρέμειναν, λόγω τρικυμίας, μέχρι τα μεσάνυκτα της 8ης Νοεμβρίου. Τότε επιβιβάστηκαν στο ιστιοφόρο «Σειρήν», που κατευθύνθηκε προς την Κύπρο. Κυβερνήτης του πλοίου ήταν ο Θεόφιλος Ξανθόπουλος. Το πλοίο διέτρεξε σοβαρό κίνδυνο καταποντισμού, αλλά τελικά έφτασε στον προορισμό του, στην ακτή της Χλώρακας, στις 8 μ.μ. της 10ης Νοεμβρίου 1954. Ο Γεώργιος Γρίβας και οι συνοδοί του φιλοξενήθηκαν στη Χλώρακα στο σπίτι του Νικολάου Αζίνα.
Από τότε μέχρι τη λήξη του Αγώνα, ο Γεώργιος Γρίβας παρέμεινε στην Κύπρο κρυβόμενος και ενεργούσε επαναστατικά με κάθε δυνατή μυστικότητα και προφύλαξη. Σ’ όλο αυτό το διάστημα κατόρθωσε ν’ αντιμετωπίσει με επιτυχία κάθε δυσκολία και πρόβλημα, εργαζόμενος μέρα και νύκτα, κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, για την επιτυχία του Αγώνα της ΕΟΚΑ.
Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων χρόνων του απελευθερωτικού Αγώνα, ο Κυβερνήτης και οι χιλιάδες των δυνάμεων ασφαλείας, σκορπισμένες σ’ όλη την Κύπρο, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να συλλάβουν ή να φονεύσουν τον Αρχηγό της ΕΟΚΑ. Το χρήμα προσφέρθηκε άφθονο και οι προδότες επιτέλεσαν το κατάπτυστο έργο τους με τις πληροφορίες που έδιναν στον Άγγλο κυρίαρχο. Μέλη της Ιντέλλιτζενς Σέρβις κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια για ανακάλυψη του Διγενή, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ο Διγενής, με την πείρα και την επιδεξιότητα που τον διέκριναν, κατόρθωνε πάντα να διαφεύγει. Έτσι έμεινε μέχρι το τέλος του Αγώνα ασύλληπτος και δοξασμένος πολέμαρχος της ελευθερίας του Κυπριακού λαού.
(1) Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα-Διγενή «Απομνημονεύματα…», σσ. 25-26.
0 Σχόλια