• «Χριστὸς Ἀνέστη, Ἀληθῶς Ἀνέστη!…» Σημαίνει ὅτι ἔχει νόημα ἡ ζωή μας, ἡ ἀφιέρωσή μας, ἡ ἄσκησή μας, ἡ προσευχή μας, ἡ νηστεία μας, ἡ μετάνοιά μας, ἡ ἀγάπη μας, ἡ ἐλπίδα μας, ἡ ὕπαρξή μας.
Κατὰ τὸν θεοφώτιστο πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας ἅγιο Ἰουστίνο Πόποβιτς,(Ἀρχιμ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, «Ἄνθρωπος καὶ Θεάνθρωπος», ἐκδ. Ἀστήρ-Παπαδημητρίου, σελ. 196).
«Τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός. Τὸ ἀντίθετον Αὐτοῦ; Τὸ κενόν, τὸ μηδέν!
Αὐτὸς εἶναι τὸ Πανεῖναι. Ἐκτὸς Αὐτοῦ, τὸ μὴ εἶναι. Ἄν δὲν εἶναι ὁ Χριστὸς μέσα σου, δὲν εἶσαι τίποτε, εἶσαι μηδέν, εἶσαι ἕνα πτῶμα, εἶσαι τὸ μὴ ὄν. Καὶ τὸ ἴδιον τὸ σύμπαν χωρὶς τὸν Χριστόν, εἶναι πτῶμα, εἶναι μηδέν, εἶναι μὴ ὄν. Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ Πανεῖναι καὶ ἡ πανενότης. Αὐτὸς τὰ πάντα πληροῖ καὶ τὰ πάντα συνέχει· ἄνευ Αὐτοῦ τὰ πάντα εἶναι κενά καὶ ἔρημα καὶ διεσπαρμένα. Ἐὰν ἀφαιρέσωμεν τὸν Χριστὸν ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον, ἀπὸ τὸν ἥλιον, ἀπὸ τὸ σύμπαν, ἀπὸ τὴν μέλισσαν, τὰ πάντα κρημνίζονται εἰς τὸ χάος, εἰς τὸ μὴ εἶναι, εἰς τὸ μὴ ὄν, εἰς τὸν θάνατον. Μόνον Αὐτὸς διὰ τοῦ θεανθρωπίνου σώματός Του, τῆς Ἐκκλησίας, συνέχει τὰ πάντα καὶ πληροῖ τὰ πάντα»
Καλή Λαμπρή Ελλάδα μου...
0 Σχόλια