Μια από τις πιο θλιβερές επετείους της νεότερης ελληνικής ιστορίας είναι αυτή της κατάρρευσης του μικρασιατικού μετώπου που οδήγησε στη στρατιωτική ήττα και συντριβή, αλλά και στον ξεριζωμό εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων από την μικρασιατική γη.
Τα ιστορικά γεγονότα του Αυγούστου-Σεπτεμβρίου του 1922 έχουν καταγραφεί στο σύνολό τους με τον τίτλο «Μικρασιατική Καταστροφή».
Ο Σεπτέμβριος του 1922 βρίσκει την Σμύρνη να είναι ένας σωρός καμμένων ερειπίων και πτωμάτων.
Τα παράλια της Μικράς Ασίας είναι ο τόπος μαρτυρίου και εξόντωσης χιλιάδων Ελλήνων.
Ο ελληνισμός της έχει πλέον αφανισθεί.
Οι συνθήκες της εξόντωσης των Ελλήνων της Σμύρνης δεν επιτρέπουν έναν σαφή υπολογισμό των θυμάτων. Οι περισσότερες πηγές συγκλίνουν στην άποψη ότι από τις σφαγές και τις επιθέσεις ΜΟΝΟ των ημέρων εκείνων, έχασαν τη ζωή τους τουλάχιστον 10.000 άνθρωποι. Από τους 150.000 αιχμαλώτους της περιοχής της Σμύρνης επέζησαν έφτασαν στην Ελλάδα περίπου 18.540 άτομα.
Όλα τα στοιχεία συγκλίνουν στο ότι τα όσα συνέβησαν τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο του ΄22 στη Μικρά Ασία συνιστούν γενοκτονία. Όσοι Μικρασιάτες πρόσφυγες κατόρθωσαν να σώσουν τη ζωή τους και να φτάσουν στην Ελλάδα, ξεκινούσαν τον σκληρό αγώνα επιβίωσης...
Μολονότι έχουν περάσει 91 χρόνια από τη 13η Αυγούστου 1922, η Μικρασιατική Καταστροφή θα συνεχίζει να στοιχειώνει το έθνος. Στην προσπάθεια να δοθούν απαντήσεις για τα αίτια που προκάλεσαν τη καταστροφή του Μικρασιατικού Ελληνισμού έχουν χυθεί χιλιάδες τόνοι μελάνης.
Και ενώ σχεδόν όλοι όσοι καταπιάστηκαν με το τεράστιο αυτό ζήτημα αναφέρουν ότι η πραγματική αιτία της καταστροφής ήταν η ήττα του Ελληνικού Στρατού στο πεδίο της μάχης, αποφεύγουν να μιλήσουν διεξοδικά για τις αιτίες και τους λόγους που οδήγησαν στην ταπεινωτική συντριβή μιας πανίσχυρης στρατιάς και που δυστυχώς, είναι οι ίδιοι λόγοι που επαναλαμβάνονται επί 200 χρόνια ελεύθερου εθνικού βίου και μας οδήγησαν σε τραγικές εθνικές περιπέτειες.
Έχει σημασία και επιβάλλεται να τονιστεί ότι Ο Ελληνικός στρατός, αφού έγραψε σελίδες δόξας στα πεδία της μαχών, στην τελική αναμέτρηση στην περιοχή του Αφιόν Καραχισάρ ηττήθηκε, συντρίφτηκε, αποσυντέθηκε, κατέστη ανίκανος για τη διεξαγωγή επιχειρήσεων και έστρεψε τα νώτα στον εχθρό αναζητώντας τη σωτηρία στη θάλασσα.
Το μέγεθος της καταστροφής που ακολούθησε τη στρατιωτική ήττα ήταν ανάλογο της ασύλληπτης ταχύτητας με την οποία διαλύθηκε η περήφανη Μικρασιατική Στρατιά που ένα χρόνο πριν από το σάλπισμα της αποχώρησης έκρουε τις πύλες της Άγκυρας από το Ντουά Τεπέ του Πολατλί μέχρι τα βράχια του Καλέ Γκρότο.
Και οι ευθύνες για τη μεγάλη στρατιωτική ήττα και τη συντριβή του στρατού είναι καθαρά Ελληνικές και θα πρέπει να αναζητηθούν. Βαρύνουν αποκλειστικά τις πολιτικές ηγεσίες της εποχής, τους διοικητές του Στρατού, αλλά και το μέρος εκείνου του πνευματικού και δημοσιογραφικού κόσμου που δεν συμπαραστάθηκε στο μεγάλο εγχείρημα, ή ενδεχομένως και το έβλαψε.
Η διάσπαση του μετώπου τού Αφιόν, που έφερε την πλήρη αποσύνθεση του ελληνικού στρατού και την ήττα και οδήγησε στη βίαια έξοδο του χριστιανικού πληθυσμού της Ιωνίας (Ελλήνων και Αρμενίων), οφείλεται πρωτίστως στην: - στρατιωτική και οικονομική αδυναμία της χώρας να ολοκληρώσει το έργο του ανεφοδιασμού στο πεδίο της μάχης. - στην έλλειψη πολιτικής τόλμης της κυβέρνησης που προέκυψε με τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920, να αποχωρήσει από τη Μικρά Ασία, διασώζοντας το ελληνικό στοιχείο της Ιωνίας από την εκδίωξη και την καταστροφή και την ανατολική Θράκη από την τουρκική κυριαρχία.
Τα κυριότερα διδάγματα της Μικρασιατικής Καταστροφής αφορούν: - τις πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες θα πρέπει σε κρίσιμες εθνικά καταστάσεις να παραμερίζουν το κομματικό συμφέρον, θέτοντας πάνω απ’ όλα το εθνικό συμφέρον.
Σημερινοί, δήθεν ιστορικοί, προσπαθώντας να μειώσουν το μέγεθος της καταστροφής εξυπηρετώντας μια δήθεν ελληνοτουρκική προσέγγιση, αποκαλούν όσα έγιναν εκεί τότε με τον τίτλο "συνωστισμός στην προκυμαία".
Στην προκυμαία της Σμύρνης, όπου αν βυθίσεις το σώμα σου στο νερό θα βυθιστείς στην ιστορία, στον πόνο και στον θρήνο, αφού θα πέσεις σε κόκκαλα Ελλήνων, αγιασμένα...
Σε σώματα καμένα από τα πετρέλαια, σε κορμιά βιασμένων γυναικών και παιδιών Σε ακρωτηριασμένους που προσπάθησαν να ανέβουν επάνω στα συμμαχικά πλοία τα οποία έπαιζαν μουσική από τα μεγάφωνα για να μην ακούγονται οι φωνές του πόνου, της βίας και του αίματος, διαδικασίες που οι τούρκοι γνωρίζουν καλύτερα από κάθε λαό στην γη...
Η ήττα του 1922 μπορεί να συγκριθεί με αυτήν του 1453 και να θεωρηθεί ίσως και ακόμα μεγαλύτερη, γιατί μ' αυτήν ξεριζώθηκε η από χιλιάδων ετών ελληνική παρουσία στην ιωνική γη...
Γιαυτό και εξοργίζομαι όταν σημερινοί πολιτικοί φωτογραφίζονται χαμογελώντας κάτω από το πορτραίτο του Κεμάλ, ή όταν στέλνουμε στρατηγούς στις εκδηλώσεις της τουρκίας για τον Μικρασιατικό αφανισμό του Ελληνισμού...
0 Σχόλια