Παρουσιάζοντας τα «Αποσπασθέντα κειμήλια της Ιεράς μονής Παντοκράτορος κατά την πρόσφατη ιστορίας της», ο π. Θεόφιλος -ο οποίος έχει κάνει το διδακτορικό του πάνω στην Παλαιογραφία στη Γαλία- ανέφερε ότι αποτελεί ευτυχή συγκυρία το γεγονός πως «τα τελευταία 50-60 χρόνια επέστρεψαν πολλά κειμήλια από απογόνους ιδιωτών που κα κατείχαν.
Μία τέτοια κατηγορία είναι δικηγόροι, που τα πήραν στο πλαίσιο έρευνας και ξέχασαν να τα επιστρέψουν. Έτσι συνεργάτες δικηγορικών γραφείων από τη Θεσσαλονίκη, τη Χαλκιδική, την Αθήνα, επέστρεψαν έναν αριθμό από αυτά».
Σε μια άλλη κατάσχεση που έγινε στις 29 Νοεμβρίου του 1984 σειρά κειμηλίων μεταφέρθηκαν στο Χριστιανικό και Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών, όπου και φυλάσσονται ως σήμερα, ενώ άλλα βρίσκονται στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Χαλκιδικής και Αγίου Όρους. Μεταξύ αυτών είναι μία εικόνα των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, μία άλλη των Αγίων Πάντων, ένας ξυλόγλυπτος σταυρός αγιασμού που χρονολογείται στα 1746, μία ξύλινη σταυροθήκη των αρχών του 19ου αιώνα με σταυρό που φέρει ανάγλυφες παραστάσεις, μία αμφοπόσωπη μήτρα χαλκογραφίας με παράσταση της Δευτέρας Παρουσίας που χρονολογείται στα 1848 και στην άλλη όψη την Υπεραγία Θεοτόκο να ευλογεί τις Μονές του Αγίου Όρους με έτος 1867.
«Στο τέλος του 19ου αιώνα η Μονή Παντοκράτορος, όπως και πολλά άλλα μοναστήρια στο Άγιον Όρος έπεσαν σε μαρασμό λόγω της λειψανδρίας, αλλά και των οικονομικών προβλημάτων. Είναι χαρακτηριστικό πως το 1903 το μοναστήρι είχε 548 μοναχούς και το 1991 μόλις 58 και για χρόνια δεν λειτουργούσε η Σύναξη. Νωρίτερα είχαν χαθεί μετόχια και η Μονή κατάντησε μία σφραγίδα στα χέρια επιτήδειων, οι οποίοι και τη χρησιμοποιούσαν για να εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα. Κινητά και ακίνητα διασπαθίστηκαν και άλλαξαν χέρια με παράνομους τρόπους ως προϊόντα κλοπής ή δικαιοπραξίες», ανέφερε ο π. Θεόφιλος.
0 Σχόλια